»» V-22
V-22 OSPRAY
V-22 هواپیمای پرقدرت و چندمنظوره است که می توان آن را نخستین هواپیمایی نامید که توانایی کمک به چهار نیروی نظامی آمریکا را دارد.
از شکل خاص این پرنده به خوبی مشخص است که آمیخته ای از طرح های هلی کوپتر و هواپیماست ولی با تفاوت های بسیار روشن. مثلاً V-22 می تواند حدود دو برابر بار نسبت به هلی کوپتر را به دو برابر سرعت از جایی به جای دیگر ببرد.
طرح ساخت V-22 از سال ۱۹۸۶ میلادی پیگیری شد. طراحان و متخصصان بنا به نیاز و احتیاج وقت دست به ساخت چنین موجود شگفت انگیزی زدند که می تواند در سخت ترین شرایط نشست و برخاست کند و از فناوری صعود و فرود کوتاه و عمودی (VSTOL) بهره برد که این امر نشان می دهد که
V-22 احتمالاً جای بسیاری از هلی کوپترهای ارتش آمریکا را خواهد گرفت.
این مخلوق جالب نتیجه همکاری دو شرکت بزرگ هواپیماسازی و هلی کوپترسازی آمریکا به نام های بوئینگ (Boeing) و بل (Bell) است. از همان ابتدای کار وظایف این شرکت ها مشخص شد مثلاً شرکت بوئینگ وظیفه ساخت بدنه اصلی (Fuselage)، چرخ ها، ایونیک (الکترونیک پرواز) و کلیه سیستم های الکتریکی را داشت و در مقابل شرکت بل نیز نسبت به تجربیاتش وظیفه طراحی بال ها، آشیانه موتور (nacelle)، نیروی پیشران، بالچه ها و پلکان متحرک هواپیما (Ramp) را داشت.
V-22 برای بلند شدن از روی زمین دقیقاً مانند یک هلی کوپتر عمل می کند و با استفاده از ملخ ها به صورت عمودی بلند می شود و بعد از رسیدن به ارتفاع مشخص می تواند با چرخ ۹۰ درجه ای آشیانه موتورها کاملاً شخصیت یک هواپیما را به خود بگیرد و با دو موتور توربوپراپ به پرواز خود ادامه دهد.
برای دستیابی به فناوری (VSTOL) به موتورهای بسیار پر قدرت برای مهیا کردن نیروی پیشران نیاز است. این مشکل با همکاری شرکت رولزرویس انگلیس حل شد.
شرکت رولزرویس طرح موتوری با مدل
T400-AD- 400 را ارایه داد و از سیستم هدایت و کنترل کاملاً الکتریکی (FADEC) استفاده کرد و از طرف دیگر وجود این موتور پرقدرت باعث شده بود V-22 برد نسبتاً خوبی نیز به دست بیاورد و با وجود بار شش هزار پوندی می تواند ۴۳۰۰ مایل دریایی (هر مایل دریایی برابر ۱۸۳۴ متر) یا با بار ۸۳۰۰ پوندی می تواند ۲۲۰ مایل دریایی سرعت بگیرد.
طرح ساخت اولین V-22 از زمان ریاست جمهوری رونالد ریگان در آمریکا شروع شد و در آن زمان ۹۲۳ فروند از این هواپیما سفارش داده شد که ارزش هر فروند به ۲۴ میلیون دلار می رسید. اما این سفارش سنگین در سال ۱۹۸۹ میلادی ملغی شد و کابینه رئیس جمهور وقت (بوش) آن را رد کرد درصورتی که بلافاصله بعد از آن کار ساخت و تست هایV-22 از سر گرفته شد و تا دو سال قبل یعنی ۲۰۰۲ میلادی ادامه یافت.
تاکنون در تست هایش سه بار فاجعه به وجود آمده اولی در سال ۱۹۹۱ که خوشبختانه خسارت جانی در پیش نداشت اما در تصادف دوم، در سال ۱۹۹۲ هفت نفر و در سال ۲۰۰۰ ، ۱۹ نفر جان خود را از دست دادند.
در سه مدل ساخته شده که مدل اول MV-22 وظیفه جنگنده هجومی و پشتیبانی را دارد و متعلق به یگان تفنگداران آمریکاست. نوع دوم CV-22 هواپیمای دوربرد است که در خدمت فرماندهی عملیات های خاص آمریکاست و مدل HV-22 نیز در نیروی دریایی انجام وظیفه می کند.
کابین خلبان بسیار پیشرفته ای دارد که می توان تمامی فناوری های مدرن را در آن دید. اکثر سیستم های الکتریکی با همکاری شرکت لاکهید مارتین طراحی شده است.
V-22 دارای راداری پیشرفته به نام
AN/APQ-186 است که گستره دید بسیار وسیعی را به خلبان می دهد. طول آن ۰۸/۱۹ متر، ارتفاع ۶۳/۶ متر و فاصله دو سر ملخ آن ۴۸/۱۷ متر است. با سرعت ۵۱۰ کیلومتر در ساعت می تواند ۷۹۲۵ متر ارتفاع بگیرد.
نویسنده متن فوق: » حامد فقرایی ( چهارشنبه 84/12/3 :: ساعت 1:44 عصر )
»» Me-262
مسر اشمیت 262
جایگاه تاریخی مسراشمیت 262 بیشتر مدیون طرافت های طراحی است، نه خدمات انجام شده اش؛ چون تعداد بسبتا کمی از مجموع 1433 فروند تولید شده ی 262 میدان نبرد را ازمودند. به علاوه، اکنون آشکار شده که بسیاری از هواپیمای به خدمت در امده، به نادرستس در نقش فرعیشان، ماموریت های تهاجمی زمینی، به کار گرفته شدند. اگر شایستگی های فنی طرح 262 فقط در قالب یک ماموریت خاص قرار می گرفت، شاید برتری هوایی آلمان در جنگ جهانی دوم حفظ می شد. مسراشمیت 262 با دو موتورتوربوجت بر روی بال ها، به جنگنده انگلیسی گلاستر منئور شباهت داشت؛ به علاوه، از ابتکار بال های پسگرا بهره مند بود که برای بهبود عملکرد در پرواز تندرو استفاده شد.
شرکت مسراشمیت در سال 1938 مامور پیگیری طرح 262 شد، و در مارس 1640 تقاضای ساخت سه فروند پیش نمونه را دریافت کرد. پیکره پیش نمونه ها قبل از اماده شدن موتور توربوجت تکمیل شد، و اولین پرواز در 4 اوریل 1941 با یک موتور پیستونی یونکرس Jumo 210 انجام گرفت. در 25 نوامبر همان سال، پیش نمونه دوم با موتور توربوجت B.M.W. 003 ازمایش شد، وبرای ایمنی بیشتر، موتور پیستونی همچنان حفظ شد؛ به دلیل نقص موتور های جت، پرواز ناکان ماند. پیش نمونه سوم در 18 ژوئیه 1942 اولین پرواز با اتکا کامل بر پیشرانه جت را انجام داد؛ این بار موتور یونکرس Jumo 004 مورد استفاده قرار گرفت که به موتور استاندارد این هواپیما تبدیل شد. در هواپیمای اولیه، ارابه فرود دمی به کار رفته بود؛ ولی در پنجمین نمونه، از چرخ دماغه استفاده شد.
دومدل مختلف از مسراشمیت 262 تهیه شد: مدل ای.-1 (جنگنده با 4 توپ)، ومدل ای.-2 (بمب افکنی با دو قبضه توپ، با تولیدی بیشتر از مدل قبلی). البته مدل های غیر استاندارد دیگری هم فراهم شدند، که تفاوت ها ان ها عمدتا در تجهیزاتی مثل دوربین، توپ، سیستم رادیویی، و تانک های سوخت اضافی بود.
دیگر مشخصات
مسراشمیت ای.-1
پیشرانه:
- دو موتور تور بوجت هشت مرحله ای یونکرس
- چهارمخزن سوخت درون بدنه به حجم 2570 لیتر
- دهانه بال: 12.5 متر
- طول: 10.60 متر
- ارتفاع: 3.85 متر
- زاویه پسگرایی بال: 18.5 درجه
وزن ها:
- بیشترین وزن: 7060 کیلو گرم
عملکرد پروازی:
- بیشترین سرعت: 870 کیلومتر بر ساعت
- زمان صعود به ارتفاع 8000 متری: 11 دقیقه
- سقف پروازی: 12000 متر
تسلیحات:
نویسنده متن فوق: » حامد فقرایی ( چهارشنبه 84/11/19 :: ساعت 6:54 صبح )
بازدید امروز: 3
