بازدید امروز: 9 | معرفی هواپیما جنگی - پلن | 14007 :مجموع بازدیدها |
RSS
خانه ارتباط با من درباره من پارسی بلاگ » لوگوی وبلاگ اشتراک در وبلاگ موضوعات وبلاگ لینک های دیگر آرشیو مطالب بهار 1385 زمستان 1384 جستجو
»» Me-262
مسر اشمیت 262 جایگاه تاریخی مسراشمیت 262 بیشتر مدیون طرافت های طراحی است، نه خدمات انجام شده اش؛ چون تعداد بسبتا کمی از مجموع 1433 فروند تولید شده ی 262 میدان نبرد را ازمودند. به علاوه، اکنون آشکار شده که بسیاری از هواپیمای به خدمت در امده، به نادرستس در نقش فرعیشان، ماموریت های تهاجمی زمینی، به کار گرفته شدند. اگر شایستگی های فنی طرح 262 فقط در قالب یک ماموریت خاص قرار می گرفت، شاید برتری هوایی آلمان در جنگ جهانی دوم حفظ می شد. مسراشمیت 262 با دو موتورتوربوجت بر روی بال ها، به جنگنده انگلیسی گلاستر منئور شباهت داشت؛ به علاوه، از ابتکار بال های پسگرا بهره مند بود که برای بهبود عملکرد در پرواز تندرو استفاده شد. شرکت مسراشمیت در سال 1938 مامور پیگیری طرح 262 شد، و در مارس 1640 تقاضای ساخت سه فروند پیش نمونه را دریافت کرد. پیکره پیش نمونه ها قبل از اماده شدن موتور توربوجت تکمیل شد، و اولین پرواز در 4 اوریل 1941 با یک موتور پیستونی یونکرس Jumo 210 انجام گرفت. در 25 نوامبر همان سال، پیش نمونه دوم با موتور توربوجت B.M.W. 003 ازمایش شد، وبرای ایمنی بیشتر، موتور پیستونی همچنان حفظ شد؛ به دلیل نقص موتور های جت، پرواز ناکان ماند. پیش نمونه سوم در 18 ژوئیه 1942 اولین پرواز با اتکا کامل بر پیشرانه جت را انجام داد؛ این بار موتور یونکرس Jumo 004 مورد استفاده قرار گرفت که به موتور استاندارد این هواپیما تبدیل شد. در هواپیمای اولیه، ارابه فرود دمی به کار رفته بود؛ ولی در پنجمین نمونه، از چرخ دماغه استفاده شد. دومدل مختلف از مسراشمیت 262 تهیه شد: مدل ای.-1 (جنگنده با 4 توپ)، ومدل ای.-2 (بمب افکنی با دو قبضه توپ، با تولیدی بیشتر از مدل قبلی). البته مدل های غیر استاندارد دیگری هم فراهم شدند، که تفاوت ها ان ها عمدتا در تجهیزاتی مثل دوربین، توپ، سیستم رادیویی، و تانک های سوخت اضافی بود. دیگر مشخصات مسراشمیت ای.-1 پیشرانه:
وزن ها:
عملکرد پروازی:
تسلیحات:
نویسنده متن فوق: » حامد فقرایی ( چهارشنبه 84/11/19 :: ساعت 6:54 صبح ) »» TomCat تامکت اف-14 جنگنده بال متغیر پیشرفته ای است که بدیلی سیستم های پیچیده اش، به کامپیوتر پرنده مشهور شد. این هواپیما بسیار گران قیمت، قادر به پرواز در همه گونه شرایط جوی با عملکرد بهینه است. در اواخر دهه 1960 وزارت دفاع امریکا برای کاهش ضعف هواپیما هایی مثل اف-4 و اف-111 در برابر تهدید هواپیماهای میگ-25، مناقصه ی وی. اف. ایکس. را برای ساخت یک جنگنده ی ناو نشین جدید مطرح کرد. در ان زمان، شرکت نه چندان موفق گرومن با ناکامی های متعددی روبرو شده بود. اما این بار، طرح پیشنهادی گرومن،؟ از بین 6000 طرح دیگر، برنده مناقصه شد. ویژگی بارز طرح گرومن، بال های متغیرش بود که باعث می شد فضای کمتری بر روی ناو هواپیما بر اشغال شود، به باند کوتاهتری نیاز باشد، و در داگ فایت هوایی کاراتر عمل کند. حاصل کار گرومن اف-14 (تامکت) در 21 دسامبر 1970 نخستین پرواز ازمایشی را با موفقیت انجام داد. ولی در دومین پرواز دچار سانحه شد. پس از رفع مشکل پروازهای ازمایشی، پیش نمونه دیگری ساخته شد، از 24 مه 1971 مجددا ازمایش های پروازی اغاز شد. از ویژگی های مهم تامکت، سیستم پیشرفته کنترل سلاح ان است که از موشک های فونیکس ساخت شرکت هیوز استفاده می کند. این سیستم قادر به دریابی همزمان24 هدف در فاصله 120-320 کیلومنری( تابع ابعاد هدف)، وهمچنین شکار همزمان 6 هرف انتخابی در ارتفاع ها و سزعت های مختلف با شش فروند موشک فونیکس است. در اولین قرار داد فروش، مقرر شد که 12 فروند از این هواپیما برای نیروی دریایی ساخته شود. ولی ساخت فقط 7 فروند ار انها ، شرکت گرومن را تقریبا ورشکسته کرد، چون در حین تولید قیمت هر فروند ان 7.3 میلیون دلار پیش بینی شده اولیه به 11 میلیون دلار رسیده بود. به این ترتیب، تامکت گران قیمت ترین واپیکای رده ی خودش شد. گرومن که گرفتاریهای مالی دیگر هم داشت، و ضمنا کم توجهی نیروی دریایی مواجه بود. توجه شاه ایران را با تلاش های فراوان را به تامکت جلب کرد و در دولت ایالات متحده هم موانع فروش این جنگنده را به ایران را بر طرف کرد. سرانجام با انعقاد قرار داد 2 میلیارد دلاری با ایران برای فروش 80 فروند تامکت در ژوئن 1974 گرومن از خطر ورشکستگی نجات یافت، و برنام ی تامکت مجددا فعال شد. هواپیمای در خواستی ایران در طول سال های 1976 و 1978 تحویل شدند، و این معامله مبنای مبادله ی خلبانان و تکنسین ها برای امور اموزشی فنی و خدماتی شد. با بروز چتدین جادثه تردید هایی نسبت به موتور ساخت پرات اتد ویتنی به وجود امد. از همان اوایل دهه1970 با تغییر اساسی موتور، مدل اف-14 بی ساخته شد مه نسبت به مدل قبلب عملکرد پروازی بهتری داشت مانند: 40% کاهش شعاع دور زدن، 21% افزایش شتاب قابل تحمل g ، 80% افزایش برد. تولید این هواپیما تا سال 1987 ادامه داشت و مجموعا 557 فروند از ان ساخته شد. با تغییر اسایس موتور، مشکلات پیشرانهبه نتیجه رسید، و این بار موتور اف-110 ساخت جنرال الکتریک جانشین موتور پرات اند ویتنی شد. در 29 دسامبر 1986 ازمایشات پروازی تامکت جدید یعنی مدل D اغاز شد. بر خلاف مدل قبلی مه به سیستم های انالوگ مجهز بود، باعث افزایش 61% سرعت صعود و 62% افزایش شعاع عملیاتی شده، و امکان فر خاستن از روی عرشه بدون استفاده از پس سوز را فراهم کرد. این نوع از اف-14 را اف-14 پلاس نیز می گویند که اولین فروند از این هواپیما در سال1990 به نیروی دریایی تحویل داده شد. دیگرمشخصات اف 14 مدل ای نیروگاه:
ابعاد:
(در لبه حمله، براب نشستن بر روی ناو هواپیما بر): 75 درجه (در لبه حمله، بیشترین): 68 درجه (در لبه حمله، کمترین): 20 درجه
وزن ها:
عملکرد پروازی:
تسلیحات:
مجهز به سیستم های جنگ الکترونیک و پخش کننده های پوشالمینیوم و شعله نما نویسنده متن فوق: » حامد فقرایی ( یکشنبه 84/11/16 :: ساعت 8:10 عصر ) |